In de rubriek het verhaal van vertellen Allrounders hun verhaal en wat Allround Training Ede in hun leven voor betekenis heeft. Vandaag het verhaal van Robert die met veel humor vertelt over hoe hij is begonnen bij Allround en waar hij nu staat.
Hoe het begon
Hijgend en met een branderig gevoel in mijn keel had ik zojuist in de stromende regen mijn allereerste rondje afgelegd op de sintelbaan op het kazerneterrein bij Allround training Ede. Shit… toch te snel van start gegaan. Na 100 meter was ik al buiten adem en bij het uitkomen van de eerste bocht was de snelheid er al helemaal uit. Twee rondjes als warming-up! Tweemaal rond… maar dat is 800 meter!
Eigenlijk ging ik er vanuit dat deze training niet door zou gaan omdat het de hele dag al slecht weer was en het nu écht met bakken uit de hemel kwam vallen. Maar daar had ik mij in vergist, natuurlijk… bootcamp, dat gaat altijd door.
Ik had mij ook sterk vergist in mijn conditie. Vanaf mijn elfde was ik verslaafd aan honkbal. Als “veelbelovende” speler heb ik mogen proeven aan selectie van jong oranje, en stond ik op mijn zestiende voor het eerst op de heuvel bij de BRAVES uit Gouda. Helaas van korte duur, in de vierde inning werd ik bewusteloos en met een gebroken neus van het veld gedragen, nadat ik in het gezicht was geraakt door een direct geslagen fastball. De wedstrijd werd overigens wel gewonnen. Ik realiseerde mij opeens dat het ruim tien jaar geleden is geweest dat ik op een honkbalveld had gestaan en nog langer geleden dat ik echt serieus aan het sporten ben geweest. Mijn beeld dat het wel met mijn conditie oké zou zijn werd meter bij meter verder afgebroken totdat het na 500 meter overeen kwam met de realiteit van een 40-er in een trainingspak van vroeger met tenminste twintig kilo overgewicht. Kreunend en happend naar lucht, mede dankzij de met teer en nicotine volgezogen longen door het pakje sigaretten per dag die ik vanaf mijn vijftiende onafgebroken gerookt had.
Het kostte me steeds meer moeite om nog zuurstof naar binnen te krijgen, elke ademhaling korter, onvoldoende en nutteloos, elke stap klonk als een doffe dreun… Ik merkte dat ik achterop begon te raken van het groepje waarmee ik was gekomen was. Mijn vriendin had op een feestje tegen Pieter Schortemeijer gezegd dat ze met z’n allen wel eens een training Bootcamp bij Allround zouden gaan meedoen.
Nou daar liepen we dan – in de stromende regen – vier meiden samen met hun vriendjes en ik hobbelde ergens achteraan. Bijna uit het zicht door de snel vallende avond, in gevecht met mijzelf, de confronterende realiteit en zwaar geïrriteerd waarom we nou uitgerekend vandaag in die schijtregen zo nodig rondjes in het donker moeten lopen, terwijl het morgen droog zou zijn.
Ik zag mijn vriendin achterom kijken en terwijl ik zocht naar haar begripvolle en goedkeurende blik in de hoop dat ik met een grapje en een slap excuus kon stoppen – hoorde ik haar schreeuwen: ‘Vos niet opgeven nou…, nog maar een half rondje’… Ik kon echt niet meer. Ik had het gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen en het lopen nog zwaarder doordat mijn doorweekte katoenen sportkleding als een extra loodzware last aan mijn lichaam zat vastgeplakt. Tussen mijn gehijg en de vallende druppels door hoorde ik in de verte mijn naam, ik herkende de stem van Pieter: ‘Kom op Vos nog 100 meter’ ‘Opgeven is geen optie meer’- ‘ Je kan meer dan je denkt – Daag jezelf nou eens uit’. Ik zag dat de rest al op mij aan het wachten was en hoe iedereen mij aanmoedigde om het vol te houden, en om vooral niet op te geven: Nog maar 50 meter…. Ik kan het echt niet….shit ik stop…….”kom op Vos nog maar 30 meter- als je nu opgeeft omdat je niet meer kan, omdat je alles hebt gegeven en je echt niet meer verder kan, goed dan stop je,… Maar ik daag je uit: als je echt ballen hebt dan hou je het vol’ niet opgeven nu!, ga over je grens,
Door mijn tranen heen zag ik dat Pieter naast mij was komen lopen. Ik voelde zijn hand in mijn rug.
Als je echt ballen hebt dan ga je vandaag de uitdaging aan om over je grens te gaan. In dat hele grote onbekende gebied, waar je nog nooit bent geweest, ga je afzien, ga je jezelf tegenkomen, maar ga je jezelf ook beter leren kennen, ik verzeker ik je dat je zult ervaren dat je beloning groter zal zijn dan de moeite en pijn die het kost om daar te komen.
Nadenkend of beter gezegd mijzelf afvragend of ik eigenlijk wel ballen heb en of ik in mijn leven überhaupt wel eens helemaal tot de max was gegaan, liet ik mij op de kletsnatte grond vallen. En terwijl de koude regen in mijn gezicht verrassend heerlijk aanvoelde en ik tot aan mijn onderbroek zeiknat was geworden, voelde ik mij eindelijk weer eens trots op mijzelf. Ik was kapot. Was veel verder gegaan dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik had het gehaald! Wat een heerlijk gevoel!
Terwijl ik op adem probeerde te komen, dacht ik na over de woorden van Pieter. Doorgaan zoals ik leefde, was door die twee rondjes lopen eigenlijk niet echt een optie meer. Wanneer er niets verandert, haal ik over een paar jaar niet eens één rondje. Misschien toch maar laten zien dat ik ballen heb…? Lang had ik niet om na te denken. Kom op Vos! Het is niet verstandig om op de grond te gaan liggen, dan koel je veel te snel af. We hebben nog een hele training te gaan. We zijn nog maar net begonnen. Pieter, geholpen door mijn vriendin, trok mij overeind en niet veel later maakte ik mijn eerste burpee.
Geen doelen, maar daden!
Eén week later werd er gestart met de bootcamp Starters en trainde één keer in de week. In februari 2014 begonnen met de Basiscursus met twee verplichte trainingen in de week (waarvan er één op de zaterdagochtend was en daarmee al grensverleggend).
De grootste beloning en motivatie om geen enkele training te missen was het hartverwarmende enthousiasme te mogen ervaren van Michael en Ezra en te zien dat zij écht trots waren op de kleine stapjes vooruitgang die wij als groep maakten. Hier heb ik ook geleerd dat elke prestatie telt. Of dat nu 800 meter of 8 kilometer is. Het is geen competitie. Niemand is het beste of beter dan een ander. Geweldig om te zien hoe iedereen elkaar probeert te stimuleren en te helpen om nog meer uit jezelf te halen. Hoe leuk is het om ook anderen mentaal en fysiek te zien groeien. En doordat je als groep betrokken bent bij die ander, deel je ook in de prestaties van die ander.
“Autobanden, zandzakken en Kettebells: Martelwerktuig van Allround Training Ede”
Samen met deze unieke groep mensen met zeer bijzondere trainers maakte ik kennis met de bear crawl, lumping jacks en walking lunges. Een halfjaar later tijdens de bootcamptrainingen trainingen werd dit aangevuld met de introductie van de martelwerktuigen van Allround Training Ede: auto- en tractorbanden, TRX, zandzakken en kettlebells. Volgens de bedenkers een perfecte combinatie tussen conditie- en krachttraining om een complete workout voor je hele lichaam te krijgen.
“Geen nicotinepleister, maar bokzaktraining”
Het heeft eventjes geduurd maar na 27 jaar toch tot de conclusie gekomen dat roken me echt helemaal niets oplevert. Het is presteren met de handrem erop. Ondanks dat er volgens veel statistieken slechts een kansje van 5% is om te slagen wanneer je ‘gewoon’ stopt met roken, zonder welk hulpmiddel dan ook, werd het voor mij en velen in mijn directe omgeving ondenkbare op 3 januari 2016 dan toch realiteit. Ik stop ermee!
Ter compensatie van het gemis van het roken ben ik in plaats van nicotinepleisters plakken bootcamptrainingen gaan combineren met afwisselend 2/3 maal in de week bokzaktraining. Boksen werkt stressverlagend en zorgt voor een vergrote hart-longcapaciteit aangezien het voornamelijk gericht is op conditie en uithoudingsvermogen. Dit wordt ook al sterk verbeterd wanneer je stopt met roken! Hierdoor werken de voordelen van stoppen met roken en sporten twee kanten op, waardoor je dubbel gemotiveerd blijft om niet terug te vallen in je oude patroon. Prettige bijkomstigheid is dat je ook nog eens de nodige calorieën verbrandt tijdens de training, waardoor er geen ongewenste kilootjes bijkomen!
Ik ben nu zes maanden gestopt, Mijn conditie is met sprongen vooruit gegaan en ik verbaas me nog steeds elke week opnieuw hoe heerlijk het is wanneer je zoveel meer zuurstof kunt inademen en niet gelijk al buiten adem bent na een kleine inspanning. Stoppen met roken; echt een aanrader!
“Geen doelen, maar nieuwsgierigheid is mijn drijfveer”
Nadat ik voldoende moed verzameld had, moest het er toch een keer van komen. In september 2014 mijn eerste obstakelrun gelopen voor de Brandwondenstichting op het terrein van Utopia. Gevolgd door Mudmasters Weeze (6 km) en in 2015 Mudmasters Biddinghuizen (12 km).
Nu twee jaar verder en met een sterk verbeterde gezondheid en mentale en fysieke groei staat dit jaar staat Mudmasters Biddinghuizen (18 km!) op de agenda. Tja en dan zitten we natuurlijk al dicht in de buurt van de halve marathon.
Begin juni het avontuur in de Zwitserse bergen waar op de Faulhorn en Schieniger Platte tijdens ”Beat the Mountains” waar ik mijn grenzen opnieuw opzoek. Ik ben nieuwsgierig naar de beloningen die in dat grote, onbekende gebied op mij wachten!